Ik ben geboren in de stad Valera in de Andes van Venezuela. Toen ik 3 maanden oud was verhuisden mijn ouders om werkredenen naar de hoofdstad Caracas. Hij komt uit Maracaibo en mijn moeder uit Valera. Ik ben de derde van 6 broers en zussen. Hoewel mijn ouders scheidden, had ik een zeer rustige en gelukkige jeugd. We waren altijd de prioriteit voor hen en het ontbrak ons nooit aan iets. 

Ik was een zeer alert, luidruchtig en artistiek kind. Ik deed mee aan alle artistieke en culturele evenementen op school, zoals theater, dans, modellenwerk en muziek. Ik hield ook van sport en tijdens mijn middelbare school was ik lid van het volleybalteam van de middelbare school. Ik heb Culturele Ontwikkelings Educatie gestudeerd aan de universiteit in Caracas. 

Op 22-jarige leeftijd ontmoette ik in een discotheek een Nederlandse jongen met blauwe ogen, lang blond haar, gebruind; cupido liep over ons heen. Het was liefde op het eerste gezicht. Hij woonde op Bonaire en was voor een paar dagen op vakantie naar Caracas gekomen. Het jaar daarop waren wij geliefden, en in die tijd kwam hij elke maand als verrassing naar Venezuela om mij te zien.  Na zes maanden verkering vroeg hij me ten huwelijk en ik was erg verliefd en zei 'ja'. Ons huwelijk vond eind 1991 plaats in Caracas. Wij leven nog steeds gelukkig samen met twee kinderen en twee kleinkinderen.

Ik verhuisde met hem naar Bonaire, een eiland in de Nederlandse Antillen. Hij had zijn eigen bouwbedrijf. In het begin was het leven op het eiland een echte huwelijksreis. Komend uit een kosmopolitische stad als Caracas, werd het eiland te rustig voor mijn manier van leven en wat ik gewend was. Naast de opvoeding van mijn kinderen deed ik veel dingen om mezelf bezig te houden, zoals het runnen van een schoenenwinkel en vaak naar Caracas reizen.

Wij hebben 6 jaar op Bonaire gewoond tot 1997, toen wij besloten naar Nederland te emigreren. Mijn man kreeg een baan in Haarlem, een stad in het noorden van Nederland, waar we een jaar bleven. Komend van een eiland waar je bijna niets kon doen en met veel rust en stilte; ik hield van deze stad! Ik was heel gelukkig, ook al moest ik wennen aan het klimaat en een nieuwe taal leren. Ik maakte gebruik van de mogelijkheden die de overheid bood, zoals gratis Nederlandse taallessen en gratis kleuterschool. 

Daarna verhuisden we naar Venray in Limburg, Zuid Holland, waar mijn man geboren is en waar hij een baan kreeg. Daar heb ik 8 jaar gewoond in een groot huis met een tuin. Een zeer Nederlands gebied, maar met beperkingen in die tijd voor buitenlanders. Ik had de kans om culturele evenementen te doen in die stad.

Vanwege gezondheidsproblemen en de wens om terug te keren naar mijn land en wortels, besloten we in 2005 om naar Venezuela te verhuizen. Ik had onmiddellijk een aantal onverwachte cultuurschokken, bijvoorbeeld: ik vond in mijn land niet de punctualiteit, de orde en de structuur van Nederland die ik al in mijn persoon had opgenomen.  Voor mijn tienerkinderen was de cultuurschok veel sterker en vooral de aanpassing aan de Spaanse taal, het onderwijssysteem dat totaal anders is dan wat zij gewend waren. De mensen in Venezuela zijn echter opener en vriendelijker, wat ons verblijf heeft geholpen.

De politieke en economische situatie in Venezuela was niet dezelfde als toen ik er op 23-jarige leeftijd vertrok. Daarom besloten we terug te keren naar het land van mijn man, Nederland, waar onze kinderen een betere toekomst zouden hebben. 

Mijn broer die in Amsterdam woont, gaf ons onderdak. Na 3 maanden kwam ik voor het eerst naar Almere om een Venezolaanse vriend te bezoeken die ik op Bonaire had ontmoet. Tot mijn verrassing zag ik een groot, modern centrum met mensen van vele nationaliteiten. In tegenstelling tot Amsterdam voelde ik me thuis met zijn architectuur, groene zones en een positieve en gastvrije vibe. Ik zag een rustige en veilige stad om mijn kinderen op te voeden. Diezelfde dag zei ik tegen mezelf: "dit is de stad waar ik de rest van mijn leven wil wonen".

We verhuisden naar de Muziekwijk in 2009. Nu woon ik in Parkwijk. Mijn oudste dochter woont in Zweden en mijn zoon thuis. Ik ben een allrounder. Ik ben instructeur van verschillende sporten (Femimove fit, Zumba, XCO, Pilates en Body shape.) en ik organiseer evenementen om mijn land Venezuela te helpen met het ingezamelde geld.

Na enkele jaren lesgeven besefte ik dat veel van mijn leerlingen baat hadden bij de motivatie en de aanstekelijke energie van mijn lessen. Daaruit is Femimove geboren, een onderneming die ik ben begonnen om het lichaam, de ziel en de geest van elke vrouw te versterken.

Na zoveel plaatsen waar we hebben gewoond, kan ik zeggen dat ik de plek heb gevonden waar ik naar op zoek was. Ik ben een gelukkig mens dat ik in deze geweldige multiculturele stad kan wonen, die mij veel kansen en rust heeft gegeven.