Contentverzamelaar

Contentverzamelaar

Contentverzamelaar

Connie
“Ik had het geluk andere nieuwkomers te vinden na mijn verhuizing naar Almere”

Ik ben Connie. Ik ben geboren in 1969 in Stoughton, een zeer Noors stadje in de staat Wisconsin en ben van Duitse afkomst. Ik ben in 1996 naar Nederland verhuisd, heb een jaar in de buurt van Zoetermeer gewoond, ben toen naar Leiden verhuisd, waar ik in 1998 met mijn man ben getrouwd en ben uiteindelijk in 2000 naar Almere verhuisd. Ik woon in de Eilandenbuurt. Dit is mijn verhaal.

Mijn moeder en ik verhuisden, toen ik 7 jaar oud was, uit Stoughton na de scheiding van mijn ouders. Ik woonde in een paar steden voordat ik eindigde in Madison, waar ik heb gewoond totdat ik naar Nederland verhuisde om bij mijn Nederlandse vriend te zijn die ik online had ontmoet via een nieuwsgroep voor penvrienden. Ik heb altijd een passie gehad voor lezen en het helpen van anderen.
In de VS heb ik een associate degree behaald in het werken met mensen met een handicap. Ik werkte zowel in een groepshuis als op een middelbare school voordat ik naar Nederland verhuisde.

Mijn eerste indruk toen ik in de zomer van 1996 aankwam in een klein dorpje bij Zoetermeer, om te gaan samenwonen met mijn partner bij zijn familie, was hoe klein en benauwd het land aanvoelde.  Ik zal niet liegen, ik had een cultuurschok, vooral omdat mijn partner en ik dachten dat ik heel gemakkelijk een baan zou kunnen vinden en het leven zo vergelijkbaar leek toen ik met hem praatte en zijn leven besprak.  Ik vond ook niet veel begrip of medeleven bij de Nederlanders met betrekking tot mijn cultuurschok.  Ze leken niet te begrijpen hoe moeilijk het was om je identiteit te verliezen en deze opnieuw proberen op te bouwen.  Om op 27-jarige leeftijd een nieuwe taal en cultuur te moeten leren.  Om herhaaldelijk te horen te krijgen dat je gewoon Nederlands moet leren terwijl je in het Engels wordt aangesproken omdat Nederlanders dat graag spreken. 

Wisconsin is slechts 4 keer zo groot als Nederland en de stad waar ik woonde voordat ik hierheen verhuisde, Madison, lijkt heel erg op Almere.  Ik voelde me alsof ik thuiskwam toen ik er in 1999 huizen ging bekijken. Mijn eerste kennismaking met Almere verliep moeizaam omdat ik mijn voet verstuikte toen ik de stad bekeek.  Almere was toen nog niet volgebouwd aan het Weerwater.  Tegenover RUAN was een trap naar beneden naar het water en daar ben ik vanaf gevallen.  Het duurde een paar minuten met roepen tot er iemand kwam om te kijken wat er aan de hand was.  

Die persoon riep hulp in en ik werd toegezongen door het ambulancepersoneel en zo kreeg deze eigenzinnige nieuwe stad een plaats in mijn hart. 
Madison was altijd aan het bouwen en uitbreiden en druk met nieuwe dingen uitproberen, terwijl Leiden voor mij benauwd aanvoelde, historisch en oud. Almere voelde als Madison, nieuw, vol verandering en modern. Ik zou echt nergens anders willen wonen.  Almere is omringd door historische plekken en dat maakt het uniek omdat we van beide kunnen genieten wanneer we maar willen.  Ik weet nog dat ik toen ik jong was zei dat ik twijfelde of ik ooit de Verenigde Staten zou verlaten en kijk nu eens naar me.

Mijn eerste grote ontmoeting met het Nederlands was een week nadat ik was aangekomen, en we ontmoetten een groep mensen die we online hadden ontmoet. Iedereen lachte en praatte Nederlands en nam foto's en ik begon te huilen.  Ik begreep niet eens wanneer ze foto's gingen maken, het was pijnlijk om me zo alleen te voelen in een groep mensen. Ik ben een sociaal persoon. Daarna heb ik wel Nederlands geleerd, maar het duurde nog zo'n vier jaar voordat ik me er vertrouwd mee voelde en me echt deel voelde uitmaken van de Nederlandse cultuur.  Enkele jaren later, in 2010, werd ik een Nederlandse dubbele burger. 

Ik had het geluk om na mijn verhuizing naar Almere andere nieuwkomers te vinden en ben vereerd dat ik deel heb mogen uitmaken van het begin van de (Vereniging) Association International Almere. Ik had het moeilijk toen ik hier 22 jaar geleden kwam wonen omdat de stad toen nog niet Engels vriendelijk was, maar dat is gelukkig veel meer geworden.  Ik ben er erg trots op dat ik in een stad woon met zoveel diversiteit.  Culturen evolueren en mensen migreren, dit zijn feiten van het leven en om in een stad te wonen waar dit elke dag gebeurt is opwindend.  Almere is een New Town en het multiculturele karakter van de stad is een mooie uiting van het succes van deze onderneming. 

Het organiseren van de Floriade dit jaar is naar mijn mening ook een belangrijke manier voor Almere om zich te profileren als internationaal georiënteerd. Met de realisatie van de Internationale Campus heeft Almere één locatie voor primair tot en met voortgezet onderwijs.  Dat zie ik graag gebeuren aangezien ik sinds 2014 werkzaam ben op de Internationale Basisschool Almere waar ik nu de bibliothecaresse ben.

Elke dag werken in een multiculturele omgeving is spannend en het omarmen van het gastland, Nederland, is belangrijk voor mij. Van het leren van de taal, tot het vieren van Koningsdag en het maken van surprises tijdens Sinterklaas is het geweldig om deze ervaringen te delen met anderen die zoveel verschillende achtergronden hebben.  

Ik voel me ook trots dat ik in twee werelden kan rondlopen, Amerikaans en Nederlands. En dat ik de liefde voor mijn twee landen met anderen kan delen.  Ik vier nog steeds mijn eigen feestdagen omdat ze een deel van mij zijn en ik geniet vooral van het vieren van Thanksgiving met mijn vrienden. Door over onze levens te praten en ze te delen, maken we het volgens mij mogelijk om onze overeenkomsten te ontdekken en onze verschillen lief te hebben en te respecteren.
 

Contentverzamelaar

Authors

Foto's, Interview en Tekst: Lyla Carrillo - van der Kaaden
Tekst Redactie: Babette Rondón
Fotostudio website: www.101studio.nl