Ik ben Vesna. Ik ben geboren in 1974 in Servië, Voormalige Joegoslavië. Sinds 1999 woon ik in Nederland en vanaf 2004 in Almere, in de Stedenwijk. Dit is mijn verhaal.

Ergens in 2007, kreeg ik een bericht van de gemeente waarin stond dat mijn land al een tijdje niet bestaat, dat op mijn ID staat dat ik Joegoslavisch ben en dat dit niet langer kan. Hier was ik helemaal niet klaar voor.  En het stond dat ik moest vertellen wat ben ik van nationaliteit en als ik het niet doorgeef, gaan ze bij de nationaliteit “onbekend” opzetten. Het was hartverscheurend, nu stond het zwart op wit dat mij land niet meer bestaat, dat ik eindelijk afscheid moet nemen en verder moet gaan. Het is niet meteen gebeurd, heeft wel wat tijd gekost. Er staat nog steeds “onbekend” op mijn ID bij de nationaliteit maar ik ben wel verder gegaan, wel de plek gegeven aan mij gevoelens. Volgende keer als ik mijn ID moet vernieuwen gaat het wel Servisch op staan. Ik ben er klaar voor.  

Ik ben geboren in Kovin, een klein provinciestadje dichtbij Belgrado Servië.  Kovin is klein, overzichtelijk, groen en het ligt aan de rivier Donau. Provinciesteden dichtbij de hoofdstad, bieden veel plezier en veel voordeel- jij bent dichtbij het plek waar alles gebeurt en waarvan je een deel kunt uitmaken maar dan ga je terug naar huis, naar verborgenheid en rust. 

Met mijn ouders en mijn broertje wonde ik samen in een flatgebouw. Mijn ouders werkten als bouwkundige tekenaars, ze hadden altijd goed werk en meer dan genoeg geld. Tot mijn 16e, begin jaren 90, heb ik daar een fantastische jeugd gehad totdat Joegoslavië uit elkaar viel en de oorlogen onze realiteit vorm begonnen te geven. Geen werk, geen geld, onrust in huis, onrust in het hele land. Wat ik in deze tijden geweldig vond is dat ineens iedereen ongelooflijk creatief werd. Wij hadden de mooiste ontmoetingen met elkaar, de gekste feestjes, veel verliefdheid, veel overgave, veel protesten, veel toffe kunst gemaakt…veel gedeeld met elkaar. Alles veranderde…Onwerkelijke dagen, onwerkelijke gevoelens, gebeurtenissen… Ineens waren alle waarden en normen anders, geld, macht en corruptie begonnen te regeren… 

Een meisje uit Kroatië, toen was ze mijn leeftijd, gevlucht voor de oorlog, hebben wij in huis genomen. Oorlogsverhalen kregen een vorm, kwamen dichterbij. Maar ik was nog steeds te jong om alles te begrijpen. Het leven voelde voor het eerst best fatalistisch.  

Ik denk aan de eerste keer dat ik een avondklok meemaakte. Ipv om bang te zijn, vond ik het geweldig en ging vaak s nachts door de lege stad wandelen…alleen zwerfhonden, dronken mensen onderweg naar huis en ik. Ik snapte het nog niet, dat het echt is, dat op het moment dat ik voor fun door de stad loop, veel mensen thuis huilen en rouwen, dat veel mensen al dood zijn, te vroeg, dat dit geen einde is, dat het nog veel ergs gaat gebeuren.

Ik ben toevallig naar Nederland gekomen. Niet door de oorlog maar door de liefde. Mijn man, die eigenlijk niet van plan was om in Nederland te blijven bleef hier hangen (inmiddels “hangt” hij hier al 25 jaar).  Wij zijn begonnen samen te wonen in Rotterdam. Rotterdam was geweldig! Ik begon na 2 jaar te studeren en dat heeft mijn verblijf in Nederland bepaald. Omdat ik toen nog Tarzan Nederlands sprak, was mij opleiding super pittig, maar het lukte me om op tijd het af te maken. Door mijn studie was merendeels van mijn vrienden 

Nederlands en dat heeft enorm geholpen om de maatschappij te snappen, taal te leren en mij welkom te voelen. Ik voelde me verdrietig en nostalgisch tijdens de Kerstdagen. Zoetsappig cliché maar het was echt zo…ik liep door de stad en keek naar binnen bij mensen, warmte, lichtjes, kerstbomen…ik miste toen mijn ouders, mijn broertje, mijn straat...alles. Ik was soms ook gruwelijk boos en gefrustreerd tijdens het kijken naar de nieuwsberichten uit mijn land. Zo veel bull shit dat niet klopte…daarvoor was is helemaal into Westerse media omdat ik dacht dat journalisten veel onafhankelijker en correcter zijn. Maar snel bleek dat het overal over interesse ging…in mijn land wist ik duidelijk dat alles gemanipuleerd is, hier was het netter ingepakt. Pas laatste jaren zie ik dit duidelijk in politiek - “same shit, different package”. Hier zijn mensen beschaafder, daarom is het moeilijk als je ineens door hebt hoe veel barbaren netjes aangekleed zijn, op de belangrijke posities zitten, vriendelijk glimlachen en ons belazeren… maar goed, nergens is alles perfect. Mensen doen hun best.

Ik was geobsedeerd door kunst, cultuur, architectuur en kon er niet genoeg van krijgen. In de laatste jaar van mijn studie, werd ik zwanger. Surprise, surprise! En ipv masterstudie, ging ik een moederstudie doen (nog steeds). Mij man en ik moesten op zoek naar wat kindvriendelijke plek en ook dichterbij Amsterdam waar mijn man werkte. De keuze viel op Almere. Mijn Rotterdamse vriendenkring smeekte me om niet naar Almere te gaan, daar zou ik verwelken van saaiheid…Gelukkig is dit heel anders aangepakt.

Wij zijn hier ipv het verwelken, ontzettend aan het bloeien. Deze mooie, nieuwe stad is jonger dan ik! Hoe cool is dat? Mijn liefde voor kunst en architectuur is gebleven en daarnaast is mijn liefde voor natuur in de stad ontstaan. Het is in Almere waar ik natuur in de stad anders dan in de andere steden heb gezien en beleefd. Wij als gezin genieten zeker van het groen maar ook van het blauw- water oppervlaktes in de stad zijn indrukwekkend.  Het idee dat wij eigenlijk op de voormalige zeebodem leven is zo waanzinnig maar ook de archeologische, prehistorische locaties midden in de stad.

Mijn dochters hebben het naar hun zin, er ontbreekt niks behalve wat uitgangsleven betreft. Daar zie  je dat de stad nog moet ontwikkelen, het is best wel mainstream wat wij hebben. Mijn dochters spreken Servisch maar ze beschouwen Nederlands toch meer als moedertaal. Het is hun omgevingstaal en ze beheersen het beter dan Servisch. Wij vieren uit traditie redenen Kerst en Pasen. Deze  feestdagen draaien natuurlijk om Jesus Christ Superstar maar wij doen het anders.          
        
Mijn kinderen vinden het leuk en ik hoop dat ze het zelf gaan meenemen als ze straks uit huis zijn. De enige wat ze niet leuk vinden is dat ze voor Kerst geen cadeautjes krijgen want dat hoort er niet bij bij het vieren. Elk jaar probeert een van de twee te vertellen wat haar vrienden allemaal als Kerst cadeau gekregen hebben, maar het werkt niet. 

Een van de allermooiste vondsten zijn toch mensen van Almere. Ik heb hier zo veel fijne mensen leren kennen, zo veel deuren gingen voor mij open en mijn gezin en ik zijn gedoucht met liefde. We are here to stay.