Ik ben Claudia, ik ben geboren in Moskou in 1980. In 2020 kwam ik naar Almere. Ik woon in Almere Oosterwold. Dit is mijn verhaal.
Mijn moeder is Colombiaanse en mijn vader is Chileen, die op 18-jarige leeftijd naar Moskou, Rusland kwam om muziek te studeren. Mijn zus Laura en ik zijn in die stad geboren. Toen ik 9 maanden oud was, verhuisde het hele gezin in verband met werk naar Frankrijk, in de buurt van Parijs,. 

Mijn leven in Frankrijk werd verrijkt door de Latijns-Amerikaanse cultuur dankzij mijn ouders, mijn ooms en tantes, en Latijns-Amerikaanse familie vrienden. Mijn Franse vrienden waardeerden en apprecieerden altijd mijn Latijnse afkomst, zoals Latijnse feestjes, barbecues en danspartijen. Mijn vrienden waardeerden de sfeer die bij mij thuis bestond en imiteerden liefdevol het accent van mijn ouders. Ik voelde me altijd deel van de Franse samenleving, ook al voelde ik me er soms niet bij horen.

Ik heb geen herinneringen aan Rusland. Mijn enige band met Rusland is dat ik 7 jaar Russisch heb gestudeerd op school dankzij mijn ouders. Ik ben er niet in geslaagd de taal te leren, omdat het zo moeilijk is. Maar de emotionele band bestaat wel.  Als ik Russisch hoor praten, krijg ik een vreemd gevoel van nostalgie. Ik denk dat de reden is, omdat toen ik een baby was, ik een Russisch oppas had.

Toen ik 18 jaar oud was emigreerde ik naar Nederland waar ik viool en klassieke muziek studeerde aan het conservatorium. Ik heb 8 jaar in Rotterdam gewoond, omringd door internationale studenten. Tijdens mijn studie ontwikkelde ik een voorliefde voor Latijnse muziek. Aan het eind van mijn studie vond ik mijn passie en mijn eigen weg. Ik kreeg vertrouwen in mezelf en luisterde naar mijn hart. Hierdoor ben ik deel gaan uitmaken van verschillende projecten van charanga, salsa, Mexicaanse muziek (Los Mezcales sinds 2011) en het tango strijkkwartet Pavadita (sinds 2008).

Op 27-jarige leeftijd verhuisde ik naar Amsterdam waar ik vioolles ging geven. Het was daar dat ik besloot om Nederlands te leren spreken. Mijn studenten leerden me en corrigeerden me met liefde. 

Nederlands leren was voor mij van cruciaal belang om mijn integratieproces in Nederland te beginnen. Ik heb meer oog gekregen voor de details en subtiliteiten van de Nederlandse cultuur. Ik heb ook de sociale codes van deze cultuur leren begrijpen. 

Ik heb vaak het gevoel dat ik buiten deze maatschappij sta. Mijn partner is ook niet van Nederlandse afkomst, dus ons gevoel in Nederland te horen is nogal wisselend. Er is niets dat ons echt bindt om hier te zijn. De geboorte van onze kinderen was de gelegenheid om een nieuwe stap in de integratie te zetten en te proberen deel uit te maken van het Nederlandse systeem. 

Eind 2018 vertelden enkele bevriende buren ons over de mogelijkheid om een stuk grond te kopen in Almere Oosterwold. In het begin leek het een onmogelijk project. Maar beetje bij beetje hebben we het georganiseerd en opgebouwd. Sinds juli 2020 wonen we met onze kinderen in een caravan op ons land, in afwachting van de afbouw van ons huis. Het is een heel avontuur geweest, tussen minimalisme en ruimtegebrek. Het is leuk te ontdekken hoe flexibel we kunnen zijn en hoezeer we ons kunnen aanpassen. 

Wat we het meest waarderen aan het wonen hier is dat we omringd zijn door bos, dat onze kinderen veel buiten in de modder spelen en op blote voeten rondlopen. Ik heb een kleine moestuin en begin meer een band te ontwikkelen met de aarde, de planten en de bomen.

Wat ons nu in Holland verankert is het project van de bouw van ons huis. De pilaren van onze toekomst zijn een mooie metafoor geweest om ons te helpen wortels te vormen in dit land. 

Na bijna 23 jaar in Nederland te hebben gewoond, zijn we nog steeds aan het inburgeren. Soms vind ik het prettig om de maatschappij om mij heen te kunnen observeren en in perspectief te kunnen zien. Op andere momenten voel ik me eenzaam, zonder een sterke plek waar ik thuishoor. Het is alsof je leert om van het ene gevoel in het andere over te gaan en de ups en downs te accepteren. Mijn vrienden geven me steun en het gevoel erbij te horen.