Mijn naam is Ewa. Ik kom uit Polen en ben in 1967 geboren in de stad Olsztyn, gelegen in een prachtig gebied (Warmia en Mazury) in het noordoosten van het land. 
Mijn ouders ontmoetten elkaar daar op de universiteit, wat bijzonder was omdat ze beiden van ver kwamen. Mijn moeder kwam uit Zuid-Polen, mijn vader uit een gebied dat na de oorlog Litouwen werd.  

Mijn kindertijd en jeugd, evenals die van mijn twee zusters en twee broers, waren zorgeloos, ontspannen en vol liefde. Ik werd verpleegster en woonde in Polen tot ik 24 was. En nu lijkt het erop dat de geschiedenis zich herhaalt.  Ik heb een lange weg afgelegd naar het land van mijn man.

Ik was 21 toen ik voor de eerste keer op Schiphol aankwam. Ik weet het, want ik was behoorlijk onder de indruk. Toen werd ik met mijn neef naar Amsterdam gebracht en toen ik uit de auto stapte, stapte ik in hondenpoep. Amsterdam leek me een mooie stad, maar tegelijkertijd ook erg vies. 

Ik vond de damesmode van die tijd (leggings en lange hemden) erg vreemd en lelijk. Ik merkte al snel dat, in tegenstelling tot Amsterdam, de kleinere steden en dorpen in Nederland erg mooi en schoon waren.  De mensen zijn ook zeer vriendelijk, attent en vooral zeer stipt. Ik vond die laatste erg mooi. 

Tijdens dat verblijf (werkvakantie) bij mijn neef in Amsterdam ontmoette ik mijn toekomstige man. In het park, tijdens het kinderfeestje van mijn neefje, werden onze ogen getrokken naar een jongeman met een Pools notitieboekje (herkenbaar aan de kaft). We dachten meteen dat hij een Pool was, dus nodigden we hem bij ons thuis uit. Hij bleek later een Nederlander te zijn die sympathiseerde met Polen. Zo begon ons verhaal meer dan 30 jaar geleden en het gaat tot op de dag van vandaag verder met drie volwassen kinderen. 

Toen ik besloot om permanent in Nederland te gaan wonen, ben ik Nederlands gaan leren. Na zes maanden kon ik redelijk met mensen communiceren in het Nederlands. Na de geboorte van ons tweede kind zijn we verhuisd naar de Verzetzwijk in Almere. Almere lag dicht bij Amsterdam, waar mijn man werkte, en de huizenprijzen waren aantrekkelijk. Ik woon nu 23 jaar met veel plezier hier in Almere en ik werk in een zorginstelling voor dementerende ouderen.