Ik ben in Auckland, Nieuw Zeeland in de jaren 70 geboren. Auckland heeft een bijzondere ligging in een vulkanisch veld met vele uitgedoofde vulkanen. Het ligt op een smalle strook land (een isthmus) tussen twee wateren met aan weerszijden twee prachtige heuvelachtige gebieden met ‘native forest’.  Voor de rest is Auckland omgeven door zeewater met twee natuurlijke havens en prachtige zwem- en surf stranden. Het is niet voor niets dat watersport zeer populair is en dat Auckland bekend is als de ‘City of Sails’. 

Net als veel Nieuw Zeelanders ben ik opgegroeid in een gezin met een Europese achtergrond: Kroatisch, Schots en Engels. Samen met mijn broer en zus heb ik een prachtige kindertijd gehad.  Auckland was (toen en nu) de grootste en dichtstbevolkte en multiculturele stad in Nieuw Zeeland.  Er was toch veel stilte en ruimte, waardoor het eerder als een dorp met veel natuur om zich heen voelde. 

Mijn ouders werkten hard om voor ons te zorgen. Mijn moeder was een echte gezinsmanager en zorgde, met een klein budget, dat er ruimte was voor spelen en familietijd. Ze liet ons in de warme regen dansen, in de bomen klimmen, in de (uitgedoofde) kraters ravotten en rollen en ‘s zomers leerde ze ons hoe wij een golf met onze surfplank konden vangen (catch the wave). Mijn vader deed, als hij niet aan het werk was, meestal net zo hard mee.  

Op winteravonden waren er altijd familie spelletjes bij een open haard. Ik zie mijn vader nog voor me na een lange dag werk houthakken voor het vuur. Wij gingen zomers altijd in prachtige gebieden kamperen, wandelen en zwemmen. Wij besteedden ook uren bij de rotsen op het strand om alle dieren zoals zeeanemonen en heremietkreeften te bestuderen. Mijn favoriete zomerse activiteit was misschien wel het bij eb in het zand graven voor ‘pipi’s’,  een Nieuw-Zeelandse schelpdier, echt lekker, die pipi’s aten wij dan voor avondeten om daarna dan te gaan kaarten of een bordspel te doen. 

Toen ik naar een middelbare meisjesschool ging, waren mijn broer en zus naast school en universiteit al aan het werk. Ik miste ze heel erg maar werd daardoor steeds nieuwsgieriger naar de rest van de wereld. Vanaf mijn 3e jaar volgde ik danslessen en trainde ik al een tijd met hart en ziel om er beter in te worden. Zo ben ik na mijn middelbare school dans gaan studeren op een universiteit in West Australië. Een unieke opleiding die academisch vakken, zoals anatomie en fysiologie, combineerde met dans. Daarna heb ik in verschillende dansgezelschappen gedanst en zo ben ik door een tussenstop in Nederland terecht gekomen. 

Nederland was het eerste Europese land dat ik bezocht. Ik werd door een vriend van een vriend opgehaald op Schiphol. Vanaf de snelweg vond ik het zo geordend in vierkante stukken verdeelde platteland en volkstuinen met ‘tiny’ huisjes fascinerend. Aangekomen in Den Haag waren de geordende straten en de rijtjeshuizen in Den Haag een ontdekking. En zo gek dat ik bij bijna ieder huis vanaf de straat zo de woonkamer in kon kijken. 

Ik kwam, na 18 maanden zomer te hebben afgewisseld in Australië, Nieuw Zeeland en Singapore, midden in de winter in Nederland met sneeuw en ijs aan. Ik wist niet wat mij overkwam.  Ik weet nog dat ik met snijdende wind bij de tramhalte stond en ik 25 gulden verloor, omdat mijn handen van de kou helemaal verdoofd waren.  

Toen ik voor het eerst een trein naar Amsterdam moest halen bleef ik op het perron achter en heb ik de eerste twee volle treinen gemist. Ik wist nog niet hoe ik in de ochtenddrukte tussen al die duwende mensen in de trein moest komen. Ik had nog nooit voor een plek in het openbaar vervoer moeten ‘vechten’, ik snapte helemaal niets van het duwen en voordringen. Ik kon niet geloven hoe onbeleefd iedereen was. 

In Nederland werkte ik als danseres voor een project van ‘Het Nationaal Toneel’ en daarna deed ik andere projecten binnen Europa. Zo kwam ik steeds terug naar Nederland en heb ik uiteindelijk mijn man ontmoet en hebben wij twee prachtige zoons mogen verwelkomen. 

Na het geboorte van onze jongste hebben wij veel zorgen om zijn gezondheid gehad en hebben we om verschillende redenen besloten om in Almere te gaan wonen. Als onze jongste in Nieuw Zeeland geboren zou zijn, had hij waarschijnlijk de gespecialiseerde zorg die hij als zuigeling en jong kind nodig had niet kunnen krijgen en hadden wij in het begin van zijn leven afscheid van hem moeten nemen. Nu, dankzij de kennisontwikkeling en het zorgsysteem in Nederland kunnen wij genieten van onze beide zoons die prachtig ontwikkelende jonge mannen zijn. 

Ik mis de ongerepte natuur, de ‘laid back’ levensstijl en de stranden van Nieuw Zeeland,  maar hou er van dat er in Nederland zo veel goed geregeld is. Almere is een plek waar onze zoons veel buiten hebben kunnen spelen en in een multiculturele samenleving hebben kunnen opgroeien waar meertaligheid normaal is en ze de mogelijkheid hebben om VWO en Gymnasium onderwijs te  kunnen volgen. 

Mijn passie voor het bewegen is me altijd blijven prikkelen. Ik heb een Bachelor of Health, en een Bachelor of Science en een Master of Science binnen mijn interessegebied in Nederland kunnen voltooien. Als kinderfysiotherapeut werk ik met kinderen met ontwikkelingsproblemen. Ik kijk nog altijd vanuit bewegen hoe ik een kind kan ondersteunen. Het mooiste werk wat er is.