Ik ben Leila.  Ik ben geboren in Shiraz Iran. In 1995 kwam ik naar Nederland in en in 2005 in Almere. Ik woon in de Indische buurt in Almere Buiten.
Dit is mijn verhaal.

Shiraz, is een prachtige moderne stad gelegen in het zuiden van Iran. Ik ben opgegroeid met mijn ouders en mijn 4 broers en zussen. Ik heb zeer goede herinneringen aan mijn jeugd, vooral tijdens mijn schooltijd. Toen na de periode van de Shah en Farah Diba er een dictatuur kwam werd onze vrijheid beperkt. Wij vrouwen moesten ons bedekt kleden en wij als jonge mensen mochten niet feesten  Ik studeerde alleen, omringd door vrouwen, omdat gemengde scholen niet meer waren toegestaan. De jongens studeerden in aparte scholen en we mochten niet met hen uitgaan.

Ik heb de kapperschool gedaan en mijn diploma als kapster gehaald. Ik heb dat beroepin Iran een tijdje uitgeoefend tot 1995, toen besloot ik op zoek te gaan naar een betere toekomst met meer vrijheid en waar ik geen hoofddoek hoefde te dragen. Ik besloot in dat jaar het voorbeeld te volgen van mijn broer en zus die reeds naar het buitenland waren gegaan op zoek naar die vrijheid.

Ik kwam aan in Nederland samen met mijn tweeling Shady en Sharoez, die toen 1 jaar oud waren. Nu 25 jaar later ben ik heel trots hoe succesvol mijn kinderen zijn geworden, ze hebben goede banen en hebben een goede toekomst. Ik woonde in die eerste jaren onder op Terschelling; een van de eilanden van Nederland, waar ik twee jaar in een gemeenschappelijk huis heb gewoond met verschillende politieke asielzoekers. Ik heb zeer goede herinneringen aan het leven in de buurt van het strand. Mijn eerste indrukken waren dat de politie hier zeer respectvol is en ons probeert te helpen. Ze zijn ook aardig voor de kinderen. Het klimaat is heel anders dan in mijn land, waar het het hele jaar door 38 graden is.

Het moeilijkste was de Nederlandse taal. Het was erg moeilijk te leren en ik had les via vrijwilligers. Pas toen ik in Apeldoorn woonde en mijn verblijfsvergunning kreeg, kon ik Nederlandse les nemen.

Ik woonde in Alkmaar, Apeldoorn, Terschelling, Hilversum en Amsterdam Noord, wat heel moeilijk was voor het hele gezin en vooral voor mijn kinderen die geen vaste plek hadden om naar school te gaan of vriendjes te maken omdat we steeds moesten verhuizen. 

In Amsterdam heb ik 2 jaar in een kinderopvang gewerkt en ook bij V&D (de winkelketen Vroom & Dreesman) op de Kleding en Parfum afdeling op het Rokin in Amsterdam. In die periode werd mij aanbevolen om mijn beroep van haarstyliste uit te oefenen en mijn diploma dat ik uit Iran had meegebracht, te laten erkennen. Dus ging ik naar het ROC in Amsterdam waar ik een jaar studeerde tot ik mijn diploma van kapster in het Nederlands geldig kon maken. In Amsterdam werd in 2004 mijn dochter Parisa geboren.

Met mijn ex-man was ik op zoek naar een groter en moderner huis en ook voor de kinderen op aanraden van een vriend in Almere terecht. Ik had gehoord dat Almere fijn en veilig was voor mijn kinderen om op te groeien. We hebben ons aangemeld en stonden 4 jaar op de wachtlijst. Ons eerste huis was in Almere Buiten in de Eilandenbuurt in de  Kretastraat. 

Dankzij het advies van mijn buurvrouw besloot ik mijn eigen kapperszaak en schoonheidssalon te beginnen, die ik Kreta Beauty Salon noemde, waar ik nog steeds met trots werk. Gelukkig is mijn werk mijn hobby. Ik hou ook van bloemschikken, bruidsboeketten, corsages en tuinieren.

Ik hou van Almere omdat het een moderne stad is, met veel natuur en kleur en omdat hier zoveel lieve en aardige Nederlanders wonen. Dat moderne van Almere past wel bij Iraniërs, die erg houden van modern, hedendaags en chique. Dat zie je wel als we een feest vieren zoals Nowrooz! Natuurlijk mis ik de bergen van mijn land, de mensen en het klimaat.  De helft van mijn leven heb ik in Nederland gewoond. In mijn hart is mijn thuis Iran, dat altijd in mijn gedachten is.
Ik draag mijn Iraanse cultuur met me mee in het eten dat ik thuis voor mijn gezin klaarmaak. Thuis kook ik Iraanse kebab en Kalam polou en Shirazi salade. Ik kook ook stamppot met lams- of kippenvlees.