Ik ben geboren en getogen in Jakarta, de hoofdstad van Indonesië, gelegen op het eiland Java dat als het meest bevolkte eiland ter wereld wordt beschouwd. Met ongeveer 17.000 eilanden is het ook de thuisbasis van 's werelds grootste moslimbevolking. Ik ben echter een Chinese Indonesiër en ik ben christelijk. Hoewel mijn voorouders uit China stammen, hebben mijn beide ouders op Nederlandse scholen gezeten. Thuis spraken ze met elkaar in het Nederlands en ik begreep veel van de taal, ook al sprak ik die niet.

Van mijn negende tot mijn vijftiende jaar ben ik turnster geweest. In die periode was ik ook lid van het Nationale Jakarta-team. Mijn leven bestond in die tijd uit naar school gaan en trainen, wat ik erg leuk vond. We trainden op hoog niveau en namen deel aan inter-scholen wedstrijden, en ook aan competities op nationaal niveau. Helaas moest ik vanwege een ernstige blessure stoppen met turnen. 

Toen ik negentien jaar oud was, reisde ik via een samenwerkingsprogramma van onze kerk naar Maleisië, Singapore en de Verenigde Staten. Dit was een zeer verrijkende ervaring voor mij. Toen ik terugkeerde naar Indonesië ging ik pedagogiek studeren. Deze studie rondde ik af. Daarna werkte ik twee jaar als kleuterleidster. In de tussentijd was ik echter al benieuwd geworden om andere landen te leren kennen. Daarom vloog ik in 1987 naar Nederland, om mijn nichtje op te zoeken.

Toen ik midden in de winter in Den Haag aankwam was alles wit van de sneeuw en was het erg koud. Ik was gefascineerd omdat ik nog nooit eerder sneeuw had gezien. Ik vond het land meteen leuk omdat het zoveel orde en structuur uitstraalde en omdat er zoveel mensen van verschillende culturen samen woonden. Pluralisme, diversiteit en een multiculturele bevolking heb je ook in Indonesië, dus ik raakte al snel gewend aan het leven in deze maatschappij. Na deze positieve ervaring besloot ik om in Nederland te blijven.

In 2007 kwam ik met mijn tweede man en dochter in "Noorderplassen" wonen. Mijn man en ik waren op zoek naar een betaalbaar huis met veel ruimte en dat vonden we in Almere. Ik was blij dat ik te wonen kwam bij de recreatieplas die ook dienst doet als natuurgebied voor de stad. Het landschap met een combinatie van water, bos en natuur vind ik erg mooi. 

Toen we hier kwamen wonen waren er erg weinig huizen in de buurt, het was nog erg leeg en er was alleen nog maar zand om ons blok heen. Ik herinner me dat er een school was, maar geen supermarkt. We moesten boodschappen doen in andere wijken of in het centrum.  

Sporten is mijn passie en ik geniet er elke dag van. Het fitnesscentrum is mijn tweede huis. Ik train regelmatig en ben ook betrokken bij groepslessen zoals Zumba en Salsa. Ik leer van andere culturen door te dansen en te luisteren naar verschillende soorten muziek. In Indonesië had ik nooit van Latin muziek of Zumba gehoord. In het fitnesscentrum komen verschillende culturen samen.  Mijn motto is: "Sport verbindt mensen".

Ik doe ook meer dynamische groepslessen zoals Xcore, Body attack en Body combat. Maar krachttraining is voor mij het belangrijkste. Hierdoor kan je niet alleen je spieren sterker maken maar word je ook zelfstandig en ben je in staat om alledaagse activiteiten uit te voeren, zoals traplopen en boodschappen doen. 

In 2016 heb ik mijn studie afgerond voor "Fitnesstrainer niveau 1".  In 2019 voor "Fitnesstrainer A en B", deze opleidingen worden allebei in heel Europa erkend. Beide diploma's heb ik op 56 jarige leeftijd behaald; ik vind dat een grote prestatie.

Nu werk ik naast het trainen ook als fitnessinstructeur bij het fitnesscentrum. Ik werk met mensen van alle leeftijden, niveaus en culturen en ik vind het leuk om elke dag met ze te werken en ze hun doelen te leren bereiken. Dat geeft mij voldoening.