Ik ben Eija. Ik ben geboren in 1978 in de mooie stad Porvoo, Zuid Finland. In het jaar 2000 ben ik naar Nederland gekomen en wel rechtstreeks naar Almere. Ik woon in een wijk genaamd Muziekwijk. Dit is mijn verhaal.

Porvoo is een kleine stad met veel oude stijl gebouwen met een stijlvolle haven en veel boten. Het dorp waar ik ben opgegroeid ligt vlakbij Porvoo, het heet "Hollywood" Pornainen omdat veel Finse films in dit gebied zijn opgenomen.
 
Pornainen is een klein plattelandsdorpje met een bevolking van ongeveer 5000 mensen en iedereen weet bijna alles van je. Dit plaatsje biedt veel bossen, open water en ruimte om te leven. Het heeft ook veel boerderijen en koeien.

School was de eerste jaren een beetje moeilijk voor me. Ik was erg klein (kort) voor mijn leeftijd en bovendien had ik een 'stijlvolle' bril. Mijn familie kent een nogal streng religieuze achtergrond en dat hielp natuurlijk ook niet. Ik ging niet veel uit, ik was een echte nerd, las veel boeken en ik was een beetje verlegen. Pesters op mijn school leken zich standaard op mij te richten omdat ik een gemakkelijk doelwit voor hen was.
Dit maakte me onzeker om mijn mening te geven en mensen lachten me erom uit.

Toen ik 16 werd, besloot ik te proberen dingen te veranderen en ging ik in een andere stad studeren.
Ik verhuisde naar Jämsä, een stad in het midden van Finland. Ik leerde er verschillende soorten eten koken en er waren ook internationale studenten met wie ik Engels kon proberen te praten.
Ik had toen nooit gedacht dat ik in de toekomst zoveel Engels zou moeten spreken.

Hierna verhuisde ik naar Haapavesi, ongeveer 500 km ten noorden van mijn geboortedorp, waar ik studeerde om mijn tuindiploma te halen. Het was moeilijk om voor langere tijd van mijn familie weg te zijn, maar het was deze tijd in mijn leven die mij tot een onafhankelijker persoon heeft gevormd.

Tijdens de zomer werkte ik in mijn geboortedorp.  Eerst in een bejaardentehuis om voor oudere mensen te zorgen. Later deed ik ook tuinonderhoud voor een begraafplaats, wat op zijn zachtst gezegd interessant was. Na deze tijd verhuisde ik verder naar het noorden om kapperslessen te volgen in Rovaniemi (vlakbij de poolcirkel), waar ik genoot van het noorderlicht en natuurlijk kun je daar veel rendieren zien. Ik ging naar de kappersschool maar ik stopte 1,5 jaar later omdat ik een man uit Nederland ontmoette.

Tijdens mijn kappersopleiding begon ik echt te worstelen met mijn religieuze achtergrond. Ik hield veel van dansen, muziek en make-up, maar volgens de regels mocht ik dat niet.
Ik brak de regels, begon uit te gaan, te dansen en dronk alcohol.

Op een avond in een nachtclub merkte ik een jongen op en hij mij ook. Achteraf gezien was het misschien liefde op het eerste gezicht. In ieder geval hadden we allebei een sterke drang om bij elkaar te zijn vanaf het moment dat we elkaar ontmoetten. Ik heb twee weken met hem doorgebracht voordat hij terugging naar zijn vaderland (Nederland), daarna belde hij me bijna elke dag en schreef hij ongeveer 100 brieven binnen de eerste paar maanden. 

Ik bezocht Nederland 2 maanden later en 6 maanden later verloofden we ons op 1-1-2000. In februari van dat jaar pakte ik al mijn spullen in twee koffers en verhuisde naar het buitenland om bij hem te gaan wonen. Terugkijkend leek dit wel heel gek om te doen, ik liet mijn vrienden en familie achter voor de liefde. 22 Jaar later hebben we bewezen dat alle twijfelaars ongelijk hadden. Deze vastberadenheid kan worden omschreven als de 'Sisu' in mij. Sisu kan worden omschreven als "De buitengewone en ontembare Finse geest om nooit op te geven en alle beperkingen te overstijgen, vooral bij extreme tegenspoed".

Ik woon hier graag, er zijn veel verschillende culturen en je kunt zijn wie je wilt zijn. De Finse cultuur is niet per se zo. Wij zijn meer gesloten en niet direct to the point. De Nederlandse cultuur en mensen hebben me zelfverzekerder gemaakt en de rechtlijnigheid heeft me ook als persoon doen groeien.

In 2003 werd ik moeder van mijn eerste kind (een zoon), gevolgd door nog 3 jongens in de loop der jaren. In 2017 kregen zij er nog een zusje bij. Ik ben nu een drukke huismoeder maar maak nog steeds graag tijd vrij om te voetballen of uit te gaan met mijn vrienden. Ik heb meer dan 6 jaar in een amateurvoetbalteam gespeeld. Natuurlijk speelde ik met het rugnummer van Jari Litmanen op mijn shirt aangezien ik een grote fan ben.

Ik ben een trotse huismoeder. Ik vind het heerlijk als mijn kinderen thuiskomen van school en ik lunch voor ze maak, maar ook van de rust voordat ze er zijn kan ik erg genieten. We voeden onze kinderen tweetalig op. Ik spreek Fins tegen ze en mijn man Nederlands. Kinderen opvoeden in een groot gezin is soms een uitdaging, maar het is iets wat we samen doen en dat maakt ons een hecht gezin. 

De keuken van ons huishouden is van allebei onze landen. Ik bak graag onze typisch Finse "Karelische taart" en kaneeltaart en koop Fins roggebrood in Amsterdam. Mijn kinderen eten dat graag! 
Qua traditie zijn onze kerstvieringen verreweg het belangrijkst, terwijl we Sinterklaas niet vergeten omdat onze kinderen graag cadeautjes krijgen.