Ik ben Nayibe. Ik ben geboren in 1976 in de stad Cali in Colombia. In het jaar 2000 kwam ik naar Nederland en in 2018 verhuisde ik naar de stad Almere. Ik woon in de Seizoenenbuurt. Dit is mijn verhaal.
Ik had een gelukkige jeugd in de buurt waar ik opgroeide. Ik speelde buiten, danste, ging naar feestjes en er was altijd wat te doen. Overal klonk salsamuziek. Salsa maakte deel uit van mijn culturele identiteit.
Dankzij een studiebeurs kon ik aan de universiteit studeren. Mijn grote wens was om andere culturen te leren kennen. Dus toen mijn nicht Eiliza me uitnodigde vertrok ik op vierentwintigjarige leeftijd naar Nederland. Mijn koffers zaten vol lekkernijen zoals arepas en diepvriesfruit uit mijn vaderland. Mijn nicht en haar gezin hadden het binnen een paar dagen op. Ik kon niet begrijpen dat er nergens maracuya’s, mango’s of avocado's te krijgen waren in de Nederlandse supermarkten. In Colombia zijn die overal te verkrijgen.
Ik kwam hartje winter aan. Aangezien ik uit een warm tropisch klimaat kom, was ik natuurlijk niet voorbereid op de kou. Ik weet nog dat mijn nicht me een dikke, lange jas gaf, zodat ik geen kou zou vatten. We hadden moeite om kleren te vinden die mij pasten, omdat iedereen hier zo lang is. Op de kinderafdeling vond ik iets dat geschikt was.
Er merkte wel cultuurverschillen op. Zoals toen ik twee hartstochtelijk zoenende meisjes zag op het station. Natuurlijk weten we in Colombia ook wat homoseksualiteit is, maar je ziet het niet in het openbaar. Ik was ook verbaasd vrouwen te zien die van top tot teen bedekt waren met een boerka. Ik wist niet dat dat bestond omdat ik het nog nooit had gezien. Nu heb ik veel moslimvrienden.
Tijdens dit bezoek aan Nederland maakte ik kennis met een Argentijns-Italiaans gezin dat mij, bij mijn terugkeer naar Colombia, de mogelijkheid bood om in Nederland als au-pair te werken. Dus kwam ik in 2005 terug naar Leiden, maar deze keer niet als toerist.
Ik zag mijn migratie als een kans. Ik heb altijd al andere culturen willen leren kennen en andere talen willen leren. Aan het ROC heb ik mijn NT2 diploma gehaald en esthetiek gestudeerd. Het moeilijkste was misschien om mijn familie achter te laten. Maar ik heb me vrij snel aangepast. Ik denk dat dat komt omdat ik Nederlands heb geleerd en probeer te integreren in de cultuur.
Ik ontmoette José, mijn man, via een wederzijdse vriend. Hij heeft Spaanse ouders maar is geboren in Nederland. Ik ging met hem in Amsterdam wonen, een stad waar veel te doen is en waar mensen van veel nationaliteiten wonen met wie ik een spontaan gesprek kon voeren. Ik deed veel vrijwilligerswerk in de tijd dat ik mijn twee kinderen opvoedde.
Toen de kinderen groter werden, werd het huis te klein, en gingen we op zoek naar een huis in Almere. Mijn eerste indruk van deze stad op emotioneel niveau was overweldigend. De stilte en de eenzaamheid voelden niet goed. Het duurde even voor ik het potentieel zag van de groene zones, de natuur, de ruimte, de multiculturaliteit en mijn buurt waar mijn kinderen in een prettige omgeving opgroeien.
Mijn familie leunde op sterke vrouwen die zich altijd maatschappelijk inzetten en dienstbaar waren onder het motto: "je moet geven, om te ontvangen". Ik ben geen uitzondering. Op dit moment ben ik nog steeds betrokken bij Amsterdam, waar ik als vrijwilliger ‘empowerment’ workshops geef om mensen met een gebrek aan talenkennis uit hun sociale isolement te halen. Mijn collega's en ik ontvangen subsidie van de gemeente om deze bijeenkomsten te organiseren.
Hier in Almere heb ik op verschillende manieren mijn netwerk opgebouwd. Ik ben vrijwilliger in de bibliotheek, waar ik voorlees aan Spaanstalige kinderen. Ook ben ik samen met mijn vrienden de groep ‘Creciendo con la lectura’ (Opgroeien met lezen) begonnen. En verder heb ik mijn bedrijf in natuurlijke cosmetica, waarvoor ik workshops houd en therapeutische schoonheidsbehandelingen doe.
In ons multiculturele gezin streven we ernaar Spaans te spreken en tegelijkertijd onze tradities, ook de Nederlandse, in stand te houden. Ik heb geen plannen om terug te keren naar Colombia, omdat ik hier wortel heb geschoten, mijn gezin heb gesticht en me thuis voel.
Ik ben Nayibe en ik ben meer dan een nationaliteit. Ik ben bevoorrecht om te midden van verschillende culturen te wonen. Ik heb een rijkdom aan ervaringen en ik sta open om te blijven leren. Ik ben gelukkig zoals ik ben, met wat ik heb beleefd, en de ervaring die ik heb opgedaan. Mijn motto is: ‘je zaait om te oogsten’.
