Mijn naam is Linh. Ik ben geboren in 1995 in het dorp Krong Pa in Vietnam. Ik ben in 2018 naar Nederland gekomen en in 2019 naar Almere. Nu woon ik in Almere Staatsliedenwijk. Dit is mijn verhaal.

Ik ben opgegroeid als laatste kind in een gezin van 3 kinderen in het bergachtige gebied in Vietnam waar het zijn faam krijgt voor een van de beste koffies ter wereld. Omdat mijn ouders het druk hadden met hun werk, ontwikkelden mijn broer, mijn zus en ik zich tot sterke, onafhankelijke kinderen die voor zichzelf konden zorgen, elkaar beschermden en samen speelden. Dat speelde een grote rol in mijn vroege leven. 

Ik ging op 15-jarige leeftijd van huis naar een prestigieuze middelbare school, wat vrij ongebruikelijk is in Vietnam. En op 18-jarige leeftijd verhuisde ik zelfs verder naar het zuiden, naar Saigon / Ho Chi Minh stad voor de universiteit en logeerde ik bij mijn oudere zus. Ook al denken mensen misschien dat ik ver afsta van mijn familie, die ik maar één keer per jaar zie, toch houd ik van mijn ouders en mijn broer en zus en zelfs nu, nu ik de halve wereld van ze vandaan ben, bewaar ik ze nog steeds op een heel belangrijke plaats in mijn hart.

Mijn leven is een lange reis geweest. Ik heb veel gereisd en veel geleerd omdat ik veel mensen heb ontmoet. Mensen zouden kunnen denken dat ik extreem extrovert zou zijn. Maar doordat ik veel heb meegemaakt, ben ik meer op mezelf gericht. Ik breng graag tijd alleen door, geniet van de stille en vredige nacht, lees graag boeken en hou van de vrijheid. Maar toen ik 20 was, gebeurde er iets groots dat mijn leven opnieuw veranderde. Ik ontmoette een collega, die ook Vietnamees is, op mijn deeltijdbaan. We kregen verkering, net 2 maanden voordat hij naar Nederland vertrok voor zijn masteropleiding. Dit maakte alles ingewikkeld; we moesten keuzes maken of we uit elkaar zouden gaan of een lange-afstandsrelatie zouden hebben en dan steeds denken van ‘wie weet wanneer ik hem weer kan zien’. En toch hebben we onze relatie 3 jaar lang volgehouden terwijl we elkaar maar één keer per jaar ontmoetten wanneer hij Vietnam bezocht. 

Ik denk dat we of te lui waren om andere partner te vinden, of dat we voor elkaar bestemd waren. Hoe dan ook, nadat ik mijn bachelordiploma had behaald, slaagde ik erin een visum te krijgen om mijn hogere studies voort te zetten, terwijl ik op dat moment samen was met degene van wie ik hield. Het was de derde keer dat ik uit mijn comfortzone trad om te studeren op een heel andere plaats in een vreemd land.

Het was koud op die herfstdag toen ik op Schiphol landde. Ik was zowel bang als opgewonden, en ik zal nooit de opwinding vergeten die mij bijna mijn adem benam toen ik voor het eerst sneeuw zag. Het was zo magisch en het was zo betoverend, vooral voor een meisje dat uit een tropisch land kwam.  Zo begon een nieuwe reis.

Terugkijkend is mijn leven een aaneenschakeling van keuzes en het vlindereffect daarvan leidt me tot op de dag van vandaag. Op de universiteit studeerde ik Internationale Betrekkingen, en toch plaagde het geloof me toen ik voor mijn master koos om mijn loopbaan om te gooien naar het bedrijfsleven. Om de een of andere reden waren zaken en werken in grote bedrijven op jonge leeftijd nooit interessant genoeg voor mij. Nu ben ik echter accountant bij een van de Big4 in Accounting.

Hoewel ik niet aan een bepaalde godsdienst hecht, zou ik zeggen dat het leven voor ieder van ons een zeer interessant plan heeft. En elke stap, die wij zetten of beslissing die we nemen leidt ons naar een andere verrassing. Zoals de manier waarop we Almere kozen om in 2019 te wonen. In eerste instantie verhuisden we hier alleen heen omdat we ons een appartement konden veroorloven. Maar Almere heeft ons meer geboden dan dat. Hier vond ik mijn interesse in badminton bij een badmintoncoach, studeerde ik Nederlands bij de allerbeste leraar, en kreeg ik de kans om het allereerste huisdier van mijn leven "Muffin" (een lieve kat) te bezitten.

Voor nu, hoewel het grootste deel van mij nog steeds Vietnamees is, is Nederland mijn tweede thuisland geworden. Ik denk dat ik, met alles zoals het nu is, nog jaren in Nederland zal blijven tot mijn volgende grote avontuur. Gedurende de tijd dat ik in deze tulpennatie ben, komen er verschillende dingen op me af.

Iedereen vertelt mij hoe direct Nederlanders zijn, maar voor mij is dat niet iets negatiefs. Eerder het tegenovergestelde. Ik zou zeggen dat ze opener zijn over hun eerlijke mening en zich goed kunnen uitdrukken. Toch zijn ze nooit één keer onbeleefd tegen mij geweest. Dat is iets wat ik graag zou willen leren. Als Aziaat hebben we de neiging om onze gedachten voor onszelf te houden, en voor mij, als introvert, is het nooit gemakkelijk om mijn mening te uiten. Waar ik ook jaloers op ben, is de manier waarop Nederlandse gezinnen hun kinderen opvoeden. Ik vind het geweldig dat kinderen hier meer vrije tijd hebben om zichzelf te ontdekken door allerlei activiteiten naast school, zoals: het uitproberen van allerlei sporten, het ontdekken van cultuur en geschiedenis in talloze musea of het hebben van veel tijd met het gezin. In Vietnam zijn kinderen meer bezig met studeren dan met iets anders. Dit kan op de een of andere manier goed zijn voor de intellectuele vaardigheden, maar we hebben geen volledige kindertijd. Op dit moment heb ik geen plannen om kinderen te krijgen, maar als ik wel zover ben, zou ik mijn kinderen graag hier opvoeden. Hier kunnen kinderen van hun kindertijd genieten.

Maar er is één ding waarop Nederlanders volgens mij jaloers zouden moeten zijn en dat is de Vietnamese keuken. Net als veel andere Aziatische of Latijns-Amerikaanse landen heeft Vietnam heel veel keukens en die kunnen iedereen in de wereld bekoren. Zelfs het meest veeleisende publiek. Het geheim zit hem in de ingrediënten, de manier waarop we het voedsel marineren, en de manier waarop we het koken. Ik ben er trots op te kunnen zeggen dat koken in Vietnam een kunst is. En ik denk dat een andere reden waarom ik voor Almere heb gekozen is dat het hier dus een gediversifieerde gemeenschap is. We hebben grote supermarkten voor buitenlanders zoals Toko of Amazing Oriental. Ze hebben bijna alles wat ik nodig heb om mijn gerechten te bereiden. Maar we houden daarnaast van Hollandse snacks zoals Kibbeling of Stroopwafel.
 
Ik heb in het centrum van Utrecht gewoond, waardoor ik het gevoel had in een historisch wonderland te wonen. Almere daarentegen is een jonge, moderne stad, die me met zijn groene ruimtes doet denken aan mijn geboortestad. Mijn huis ligt op 5 minuten lopen van het Beatrixpark, waar ik graag een paar uur fiets of wandel, vooral in het voorjaar en de zomer. Ik zie nu dat er verschillende woningbouwprojecten zijn, ik hoop dat ze de mooie groene ruimtes die we nu in Almere hebben niet zullen verwoesten.

En om nog meer van Nederland te genieten, ben ik Nederlands aan het leren. Ik heb in Almere veel internationale mensen ontmoet die geweldig Nederlands kunnen spreken en ik wil dat ook kunnen. Voor mij is het leren van een taal een goed begin om meer te integreren in het lokale leven, aangezien cultuur veel weerspiegelt via talen. Ik wil met mijn buren en collega's in het Nederlands communiceren en grapjes met ze maken in het Nederlands. 

Mijn reis in Nederland is nog maar net begonnen. Wie weet wat er nog komt. Maar zolang ik hier ben, wil ik er deel van uitmaken en niet alleen maar een toerist zijn.