Ik ben Eva uit Taiwan. Ik ben in 2021 met mijn Nederlandse man en twee kinderen verhuisd naar Almere's Danswijk, nadat ik meer dan tien jaar in het Verenigd Koninkrijk (VK) had gewoond. Dit is mijn verhaal.
 
Ik ben geboren  in de drukke Taiwanese hoofdstad Taipei en groeide op met drie generaties in één huis, als oudste van drie kinderen. Toen ik klein was, hadden allebei mijn ouders het erg druk met werk, dus het was vooral mijn oma die voor mij zorgde. Ik was veel bij haar, zowel in Taipei als in een klein dorpje in Chiayi, in het zuiden van Taiwan, waar ik meer vrijheid en ruimte had. Onze officiële taal is Mandarijn-Chinees, maar thuis spraken we voornamelijk Taiwanees.

De levensstijl in Taipei is heel anders dan hier, vooral het nachtleven. Mensen hangen 's avonds graag rond en zelfs na middernacht zie je veel mensen op ‘nachtmarkten’, of in boekwinkels, cafés en supermarkten die 24 uur per dag open zijn. Hoewel Taiwan kleiner dan Nederland is, heeft het 268 bergen van meer dan 3.000 meter hoog, veel rivieren en valleien, en is het omgeven door prachtige kusten. In het weekend ging ik vaak surfen bij een van de stranden of ergens in de natuur wandelen met vrienden. Dat zijn de dingen die ik altijd zal missen!
 
Nadat het voltooien van de kunstacademie, reisde ik een maand door Europa als backpacker met een vriendin. Daar heb ik echt van genoten. Daarna heb ik een paar jaar in Taiwan gewerkt en een jaar in Shanghai, China. Op een gegeven moment realiseerde ik mij dat ik mijn droom om in het buitenland te studeren en te wonen moest waarmaken nu ik de moed nog had, dus in 2008 besloot ik een jaar in Sheffield, VK, te gaan studeren.

Twee maanden nadat ik daar aankwam ontmoette ik mijn Nederlandse man William, die op dat moment in Sheffield was voor een stage. Vier jaar later verloofden we ons en trouwden we in Taiwan. In 2013 voegde ik me bij hem in het Verenigd Koninkrijk, waar we acht jaar woonden. Onze twee zonen (2018 en 2020) werden allebei daar geboren.
 
In februari 2021 namen we de grote stap om naar Nederland te verhuizen nadat William een nieuwe baan in Amsterdam had gekregen. Het was een van de meest stressvolle periodes in ons leven: een internationale verhuizing met twee kleine kinderen, tijdens het hoogtepunt van een wereldwijde pandemie. Maar we zijn blij dat we het gedaan hebben.

Als iemand die bij haar beide oma’s opgroeide, denk ik dat het voor mijn kinderen geweldig zal zijn om in Nederland dezelfde hechte band met hun geliefde 'opa en oma' op te bouwen. Dit is zo'n mooi, open en vredig land om te wonen en een geweldige plek voor de kinderen om op te groeien.
 
We wisten weinig van Almere en kenden niemand toen we hier kwamen wonen. Maar we ontdekten veel leuke plekken en activiteiten voor de kinderen, en gaandeweg ontmoette ik ook mensen van over de hele wereld en begon mijn netwerk beetje bij beetje te groeien. Ik heb echt genoten van de rustige, vredige buurten, de veilige, handige infrastructuur en het evenwicht tussen bebouwing en groenzones. Ik vind het verbazend hoe Almere van kaal, leeg land in 1971 heeft kunnen transformeren tot zo'n bloeiende stad met zoveel nationaliteiten en culturen 50 jaar later. Voor mij is het net wonderland, en het geeft me dat gevoel van 'niets is onmogelijk'.