Ik ben geboren in Buenos Aires, de hoofdstad van Argentinië, het land van de tango, mate en mensen die een mengeling zijn van Europese immigranten die aan het begin van de 20e eeuw op zoek gingen naar een betere toekomst. Ik ben wat we noemen "porteña", aangezien Buenos Aires ook een haven oftewel “puerto” is.
 
Omdat mijn ouders gescheiden waren, groeide ik op bij mijn moeder in een rustige, typische middenklasse buurt. De rust en veiligheid die ik me herinner was vergelijkbaar met hier in Almere, in Nederland. Helaas is dat in Argentinië tegenwoordig heel anders.
 
Als kind en tiener was ik erg verlegen. Ik hield veel van lezen. Ik had vrienden met wie ik thuis afsprak om te dansen of te praten. Ik heb hele mooie herinneringen aan die tijd van mijn leven.
 
Vlak voordat ik naar de universiteit ging, toen ik 17 was, stierf mijn moeder. Dit heeft een grote impact gehad op mijn leven. Onmiddellijk na haar dood ging ik rechten studeren aan de Universiteit van Buenos Aires. Die periode op de universiteit gaf me afleiding in die moeilijke tijd omdat ik altijd al graag wilde studeren. 
 
In 1994 ben ik afgestudeerd als advocaat (dat zelfde jaar overleed ook mijn vader) en ging ik voor advocatenkantoren werken altijd als werknemer. Het werk dat ik deed, deed ik nooit met plezier. En ik denk dat ik die carrière alleen maar koos omdat mijn moeder mij daar praktisch toe verplichte. 
 
Ik ontmoette mijn huidige man in 1995 tijdens een skivakantie in Patagonië in het zuiden van Argentinië, waar het landschap in niets onder doet voor de Zwitserse Alpen. We trouwden in 2000.
 
Met een geschiedenis van militaire staatsgrepen en dictaturen, die de economie van het land steeds verder lam legden raakte Argentinië in verval. In december 2001 brak er een grote economische crisis uit en ging het land failliet. Daarom besloten we Argentinië te verlaten op zoek naar een betere toekomst voor onze zoon, die toen al onderweg was.
 
Spanje en Italië waren voor ons geen optie vanwege de beperkte arbeidsmogelijkheden. Dus besloten we ons geluk te beproeven in Nederland. Onze nieuwsgierigheid voor dat land was gewekt omdat op dat moment een Argentijnse vrouw, genaamd Máxima Zorreguieta, zich verloofd had met een Nederlandse prins. 

We informeerden bij het Nederlandse Consulaat in Buenos Aires naar het land en de mogelijkheden om werk te vinden. Aangezien mijn man een dubbele nationaliteit had (Italiaans en Argentijns) was het voor ons gemakkelijker om te besluiten naar Europa te emigreren. 

In 2002 kwamen we aan in Amsterdam en dankzij enkele Argentijnse vrienden konden we een appartement bemachtigen. Mijn man, die Frans, Engels en Spaans spreekt, vond meteen een baan in een callcenter. Wat me het meest verraste toen we in het land aankwamen waren die prachtige grachten en dat de huizen ramen zonder tralies hadden. Tralies zijn heel normaal in Buenos Aires om overvallen te voorkomen. Ik richtte me op de zorg voor mijn zoon, mijn integratie in de maatschappij en het leren van de Nederlandse taal (Inburgeringscursus). Ik had geen tijd om Argentinië te missen. 
 
In februari 2005 zijn we verhuisd naar Almere Buiten. Wonen in deze stad was heel anders dan in Amsterdam. Voor minder geld konden we een redelijk nieuw huis met een tuin huren. Eerst vond ik de stad niet leuk en het leek me saai; nu denk ik het tegenovergestelde. In 2007 kochten we ons eigen huis in de Regenboogbuurt, met veel groen en, zoals de naam al aangeeft, met zijn gekleurde huizen.
 
Al meteen toen ik in dit land aankwam, merkte ik dat er veel belangstelling is voor het leren van de Spaanse taal. Ik ben altijd goed in talen geweest, dus ik begon met het geven van privélessen Spaans thuis, en zo vond ik mijn ware roeping! In 2006 rondde ik een online cursus Spaans taalonderwijs voor volwassenen af. Het jaar daarop ben ik begonnen te werken bij de Volksuniversiteit waar ik nu al meer dan 13 jaar werkzaam ben. Sinds 2017 werk ik ook voor een ander privé-instituut dat lessen verzorgt voor volwassenen. Daarnaast geef ik ook nog steeds privélessen bij mij thuis, zowel aan volwassenen als aan kinderen en/of tieners.
 
Pas toen ik in Nederland kwam wonen, ontdekte ik een talent waarvan ik niet wist dat ik het had. Hierdoor kan ik trouw blijven aan mijn wortels door het verspreiden en promoten van deze prachtige taal door middel van haar cultuur en tradities. En ik kan nederig zeggen dat ik me als een soort brug voel tussen de Nederlanders en alles wat met de cultuur van Spanje en Latijns-Amerika te maken heeft. Mijn hart is half lichtblauw en wit, kleuren die de Argentijnen vertegenwoordigen, en half oranje, dat staat voor de Nederlanders.