Ik ben Joana Rosa, ik ben geboren in Nova Lisboa in Angola in 1963. In het jaar 2005 ben ik naar Almere gekomen. Ik woon n de Danswijk in Almere. Ik ben  getrouwd met een Nederlander en we hebben samen 4 kinderen. Dit is mijn verhaal. 

Ik kom uit een eenvoudig gezin. Mijn moeder was erg zelfstandig en speelde de rol van  moeder en vader tegelijk. Zij had 6 kinderen, voedde ons alleen op en werkte altijd hard om  ons te ondersteunen en ons het maximale aan schoolonderwijs te kunnen geven en niet  zonder brood kwamen te zitten. Mijn vader was afwezig om andere redenen.  

We groeiden op in een bescheiden buurt met veel groen, veel ruimte om met de bal te  spelen en ik klom in veel fruitbomen. Ik hield altijd van dansen en toen er nog enige  interactie was met drums en traditionele muziek was ik daar altijd dansend te vinden. Ik was  de mascotte van de traditionele dans. Ik had een normale en gelukkige jeugd waarin  iedereen de verantwoordelijkheid had om voor elkaar te zorgen. Ik heb tot mijn 12e in  Angola gestudeerd op een Portugese school met kinderen van alle rassen en sociale  niveaus. 

De Angolese Onafhankelijkheidsoorlog (1961 - 1975) was het langste conflict in Afrika  tussen Angolese onafhankelijkheidsstrijders en het Portugese koloniale rijk. Op 25 april 1974  vond een vrijheid revolutie plaats in Portugal en Angola, wat aanleiding gaf tot het begin van  de burgeroorlog, waar veel conflicten waren tussen verschillende politieke partijen. We  verloren een belangrijk familielid in de oorlog en moesten vluchten naar Europa, op zoek  naar onderdak en een beter leven in vrede. 

In september 1975 reisden we naar Lissabon met de kleren die we aanhadden en een tas  op onze rug en niet wetend waar we naar toe zouden gaan. We werden goed ontvangen in  Portugal en we kregen veel hulp van over de hele wereld.  

Beetje bij beetje kreeg ons leven een wending, de jongeren gingen door met studeren en  mijn moeder ging weer aan het werk om de familie te ondersteunen. Deze aanpassing was  niet gemakkelijk. We hadden erg moeilijke tijden toen we van school moesten om te gaan  werken en in het huishouden mijn moeder te helpen. Toch deed ik te midden van al deze  moeilijkheden veel.  

Ik was altijd een heel positief en vrolijk persoon, maar ook heel attent op alles, ik was een  tijdje fotomodel en ik danste in een jazzballetgroep. Ik deed moderne dans en werd  uitgenodigd om deel te nemen aan een aantal programma's op de Portugese TV en in mijn  schoolvakanties ging ik aan de slag als kappersassistente. Dat laatste is tot vandaag mijn  kostwinning. Ondanks al deze ervaringen uit mijn kindertijd en jeugd ben ik een sterke vrouw  geworden zonder angst om de uitdagingen van het leven aan te gaan.  

In 1985 werd ik verliefd op een Nederlander, Tony. Onze liefde overwon grenzen en in 1986  besloten we te trouwen. We kwamen in Nederland wonen. Mijn eerste keer dat ik naar dit land kwam was in augustus 1986 om zijn familie te ontmoeten. Ik werd zeer goed ontvangen  door zijn familie waar we in het Engels communiceerden. 

Ik vond The Netherlands heel groen en met veel bloemen. Nederlanders zijn altijd heel benieuwd waar je vandaan  komt, wat je verhaal van je leven is en ze zijn vriendelijk.  
Wij trouwden in december 1986 en kwamen permanent in Hilversum wonen. Het was winter  en dat was een grote schok vanwege de kou, die ik niet kende. Ik bleef de hele dag binnen  bij de verwarming. Mijn kleren waren niet geschikt voor het koude weer en ik zat altijd  ineengedoken op de bank. Mijn man was aan het werk en ik zag niemand op straat. De  dagen waren erg donkergrijs. Ik wilde terug naar Portugal, maar ik was sterk en ik bleef. Ik  hield het 3 maanden vol en ging toen een intensieve cursus Nederlands doen in Hilversum.  Met hulp van twee Angolese vrienden die al in de Nederland waren, heb ik een baan als  kapper in Amsterdam weten te bemachtigen. Ik was blij. 

Samen met mijn man hebben we twee kinderen in Hilversum gekregen. Na een mooie periode van vijf jaar ben ik in 1991 teruggekeerd om in Portugal te gaan wonen met mijn man en kinderen. We kozen ervoor om mijn familie te ondersteunen en te proviteren van mooie  dagen met veel zon en warmte.  

We hadden in de jaren 90 veel succes met drie kapsalons en twee winkels die we met 25  medewerkers beheerden. Maar het was te veel. We hadden geen tijd voor onszelf en onze  inmiddels vier kinderen ( drie jongen en één meisje). We besloten alles te verkopen en terug naar  The Netherlands te gaan, meer van onszelf te genieten en onze kinderen een deel van het  Nederlandse onderwijs te geven. En dus keerde ik in augustus 2005 terug naar The  Netherlands 

We kozen voor een huis in Almere omdat ik in 1986 al gefascineerd was door de  geschiedenis van deze stad die drie a vijf meter onder de zeespiegel ligt. Almere is een nieuwe  multiculturele stad met een bruisende energie. Ik hou van haar groene recreatieruimtes, de  ruime huizen voor gezinnen en de kleine bedrijfjes die niet veel vervuiling maken. We wonen  goed in Almere en hier wil ik blijven hoeveel, na mijn pensionering ben ik van plan om  seizoenen in Angola en Kaapverdië door te brengen. Het is een droom, waar we aan gaan  werken.